O
TEMPO E A FE
No sei se a fe move as montañas,
mais e a mellor arma na vida,
con
ela no meu regazo, síntome, un rudo Ulises contra o mundo hostil, mentres me
bato contra as inxustizas que move o tempo vil, na súa loita contra o home.
O
tempo é ese inimigo que sempre nos termina vencendo, un deus contra o que non temos
poder algún, pois é todopoderoso.
Eu
rézolle o tempo, con fe, pedíndolle xenerosidade coa miña persoa, pois temo a escuridade
e a o esquezo da non existencia.
Son
un home de fe de ferro, con fe en sé mesmo, na viña vontade, no meu instinto
de superación a hora de conquistas todas as metas que son capaz de soñar.
Agora,
vivo con fe o Camiño a Santiago, mañá quen sabe...
Son feliz, pois a fe
vai sempre o meu carón.
O tempo... iso e outro
cantar.
José Sergio González Rodríguez
No hay comentarios:
Publicar un comentario