POEMA O CAMIÑO

 

BOA VENTURA

 

Son camiñante sen Camiño,

Don Quixote sen lanza nin armadura,

son home libre que vive do seu soño,

son tolo feliz na busca da Boa Ventura.

 

A falta de galgo corredor,

miñas pernas son tanques na batalla,

visto meu ego de tolo amor,

mentres acumulo no meu alma toda metralla.

 

Son aventureiro do sagrado,

son amante do Camiño,

teño alma de meniño,

espido do malpocado medo.

 

Son simple e limpo en resentimentos,

son alma pura que fuxe do mal,

mentres apago a fogueira dos lamentos,

como bágoas de auga e sal.

 

 

José Sergio González Rodríguez.