POEMA O CAMIÑO DE SANTIAGO

 

FERIDA LUMINOSA

(Camiño de Santiago)

 

Deixar que meus pes fagan Camiño,

paso a paso, e co corazón na mao,

mentres limpo a miña ánima de pecado,

na procura do don do erudito.

 

Fago Camiño mentres medro por dentro,

e converto o esforzo en virtude,

descubrindo un tesouro cheo de brillo,

co meu cambio de actitude.

 

Quero camiñar, quero ser peregrino,

quero conquistar a Compostela,

 con lágrimas, valor e mimo,

ata lograr prender miña alma dela.

 

O Camiño e virtude santa,

que te revive o ánima cristiá,

mentres o Apóstolo te espera,

para curarte as úlceras da alma.

 

Fago o Camiño, na mentres me rebusco,

entre a chatarra pecaminosa,

son home perdido no pecado decrépito,

que desexa vestirse de ferida luminosa. 

José Sergio González Rodríguez