QUINCE VOLTAS O SOL
Xuntos levamos quince
voltas o sol,
cos seus sorrisos, con
a súas bágoas,
agoras que se solapan
sen retorno,
ata alcanzar unhas
memorias alleas.
Vertémonos sorrisos
disfrazados de malicias,
mentres buscábamos a
compañía do outro,
bicámonos, mimámonos
como dúas ánimas,
buscando o amor
perverso nas nosas mans.
Paseamos o carón da
ría,
acariciábamos ocultos
entre os camións,
regaleite cada miña
caricia,
entre bicos vestidos
de paixón.
Entrelazábamos os nosos
ollos na alameda,
e mentres víamos os
meniños na rúa,
a miña mao acariciaba
o teu peito baixo a camisola,
e eu, oraba o ceo,
para que nos visitase a lúa.
Vivimos mortes que
ninguén quería,
choramos, e loitamos
polo noso futuro,
para que o tempo no me
roubase a túa compaña,
mentres eu soñaba con
ser o teu Rei Arturo.
Quince voltas o sol,
que parecen un sorriso,
un instante que nunca
deixa de suceder,
onte, hoxe e mañá…
¡Quen sabe…!
agora e sempre, xuntos
ata un novo amencer.
Quérote, oxalá, te
deixes querer…
A Mayka, meu
amor.
José Sergio González Rodríguez
No hay comentarios:
Publicar un comentario